ΤΟ ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Γράφει ο π. δήμαρχος Μεταμόρφωσης, κ. Μιλτιάδης Καρπέτας
Ο βουλευτής Κώστας Φλώρος, ανεξάρτητος εκ Σπαρτιατών και γνωστός για τον εντός Βουλής ξυλοδαρμό βουλευτή του Βελόπουλου, δήλωσε θεαματικά τη συμμετοχή του στο μεγάλο κόλπο, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Τοποθέτησε πλακάτ στο έδρανο του προεδρείου σε αίθουσα της Βουλής, με το γνωστό επίκαιρο σύνθημα ‘Όχι στη συγκάλυψη. Δεν έχω οξυγόνο’.
Θέλει η ‘Χρυσή Αυγή’ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει! Ο Φλώρος –(και ο Κασιδιάρης που κρύβει μέσα του)- δεν άντεξε τη ‘συγκάλυψη’ των σκοτεινών επιδιώξεων του μαύρου μετώπου και αποκαλύφθηκε στήνοντας την παράσταση (show) στο κλίμα των ημερών.
* * *
Έχει σημασία τι έκανε ένας χρυσαυγίτης Φλώρος; Έστω και βουλευτής; Ναι, στη συγκυρία μάλιστα που ζούμε, τεράστια. Γιατί; Γιατί αποκαλύπτει την επιστροφή του κινήματος των ‘αγανακτισμένων’ που εμφανίζεται με την μεταμφίεση των ‘τεθλιμμένων’, κερδοσκοπώντας επί της μνήμης των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών και της οδύνης των συγγενών τους.
Από κοντά στους ‘αγανακτισμένους’, που βυσσοδομούν για έναν δεύτερο γύρο, οι πικραμένοι και εκβρασμένοι στο πολιτικό περιθώριο. Εργάζονται πυρετωδώς από κοινού για να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον, που θα ευνοήσει τις πολυποίκιλες και ετερόκλητες επιδιώξεις τους.
Από τους οπαδούς του χάους και των καταστροφών που νοσταλγούν μια νέα ‘Μαρφίν’, τους εμμονικούς της ‘επανάστασης’, τη Ζωή και το Βελόπουλο που απολαμβάνουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, το Βαρουφάκη που αναθυμάται τις ένδοξες μέρες του, το Φάμελλο που βρίσκει ευκαιρία να φωνάξει «εκλογές», ελπίζοντας ότι δεν θα γίνουν, μέχρι τον μικρόψυχο και μνησίκακο Σαμαρά που αναζητά οπουδήποτε εκδίκηση.
* * *
Το παιχνίδι που παίζεται είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται η υποκατάσταση της πολιτικής από ζητήματα αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης με την ισοπέδωση θεσμών, κανόνων και λογικής. Αυτή τη φορά, όμως, το καλοστημένο σχέδιο βασίστηκε στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης ευαισθησίας απέναντι σε μια τραγωδία. Το υποκριτικό για τους κινούντες τα νήματα, αίτημα ‘Δικαιοσύνης’ έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο, εκτοπίζοντας τα πολιτικά προβλήματα και παρασύροντας τους πάντες και τα πάντα.
Η επιμελής ‘συγκάλυψη’ των ανομολόγητων σκοπών από τους ενορχηστρωτές έχει αποφέρει αποτελέσματα. Αβεβαιότητα και φόβος κάνουν πλέον αισθητή την παρουσία τους.
* * *
Η χώρα και η κοινωνία, δεν μπορεί να αφεθούν ξανά στους τυχάρπαστους. Οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, οφείλουν να υψώσουν ανάχωμα. Είναι χρέος τους όχι μόνο απέναντι στην Ιστορία, τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη αλλά και απέναντι στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας και τους πονεμένους συγγενείς τους.
Το δέος και ο απέραντος σεβασμός στον ανθρώπινο πόνο, είναι εντελώς ασύμβατο με την καπηλεία για αλλότριες επιδιώξεις.