ΦΘΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
– Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης, κ. Μιλτιάδης Καρπέτας
Ο φόβος τρώει τα σωθικά’. Λογικό. Ό,τι μας απειλεί είναι φυσικό να μας φοβίζει.
Αλλά και ο φθόνος τρώει τα σωθικά. Παράλογο. Γιατί δεν εξηγείται λογικά να μας αρρωσταίνει το μίσος για την επιτυχία του άλλου.
Αρχέγονα και τα δύο συναισθήματα, ανάγονται στα θεμελιώδη ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, όπως τα διαμόρφωσε το «εγωιστικό γονίδιο» και τα εντεύθεν πρωτόγονα ένστικτα.
Ο πολιτισμός -αυτή η θαυμαστή ανθρώπινη κατάκτηση- εκλογίκεψε τον φόβο και αποτίμησε τη νοσηρή και καταστροφική φύση του φθόνου. Οι μηχανισμοί αναστολής που ανέπτυξε, γέννησαν τους ήρωες που αψηφούν το φόβο και τους ανώτερους ανθρώπους, που εξουδετερώνουν το φθόνο.
***
Όπως κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, ο φθόνος έχει και πολιτική διάσταση. Αυτή η διάσταση και η πολιτική επικαιρότητα προκάλεσαν τις παραπάνω σκέψεις.
Αφορμή, τα καμώματα του Αντώνη Σαμαρά. Το «Γηρασμένο Θέατρο», που κάποτε κατάγγελνε , το παίζει σήμερα ο ίδιος με τους χειρότερους όρους. Η πολιτική έρημος στην οποία τον οδήγησε τότε το εφεύρημά του και η παταγώδης αποτυχία του όταν κατάφερε να ξανατρυπώσει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, αντί να τον συνετίσουν τον έκαναν ακόμη χειρότερο.
Κακέκτυπο του Θεμιστοκλή, που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί «το του Μιλτιάδου τρόπαιον», δεν μπορεί να ανεχθεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι καλύτερος απ’ αυτόν. Αλλά άλλο Θεμιστοκλής και άλλο Σαμαράς.
***
Την πολιτική δραστικότητα του φθόνου προσδιόρισε επιγραμματικά ο μέγας Δημόκριτος: «Φθόνος γάρ στάσιος αρχήν απεργάζεται». Ο φθόνος υποκινεί εξέγερση κατά της εξουσίας. Αυτό ακριβώς που επιδιώκει ο Σαμαράς.
Όσο κι αν ψάξει κανείς, αποκλείεται να βρει κάτι άλλο που να εξηγεί τη συμπεριφορά του.
Άνθρωπος σε βιολογική και πολιτική αποδρομή, δεν μπορεί να έχει άλλο κίνητρο, σκέψη και επιδίωξη. Εκτός από το πώς να βλάψει τον θανάσιμο εχθρό του. Που εκτός από την επιτυχία του, (τουλάχιστον σε σύγκριση με τον ίδιο), δεν εκτίμησε τα προσόντα που νομίζει ότι έχει. Δεν τον έκανε Επίτροπο, δεν τον έκανε Πρόεδρο. Και οι χάρες που του έκανε είναι λίγες για αχάριστο, χωρίς το «γνώθι σαυτόν».
***
Και καλά ο Σαμαράς. Αχαλίνωτη εγωπάθεια, ελλιπής συγκρότηση, συμπλεγματικός ψυχισμός και τυφλό μίσος, τον οδήγησαν στο έσχατο καταφύγιο πολιτικών απατεώνων και ανικάνων: Τον «πατριωτισμό της φακής», τον οποίο έχει πληρώσει ακριβά ο Ελληνισμός. Άλλωστε, αυτός μπορεί να έχει ελαφρυντικό.
Αλλά οι άλλοι που, άμεσα ή έμμεσα, τον σιγοντάρουν, ανεξάρτητα από πικρίες και παράπονα, δεν έχουν καμία δικαιολογία.
Τα συμφέροντα της χώρας, υπερέχουν.
Υ.Γ. Κάποιοι κοντόθωροι, θα βρουν ότι υπερασπίζομαι τον Μητσοτάκη. Λάθος. Σαμαράδες, Βελλόπουλοι, Λατινοπούλες και λοιποί ευτελείς πατριδοκάπηλοι, πρέπει να αποκαλύπτονται και να καταγγέλλονται.
