ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ, ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ, ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΙΑ
- Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης, κ. Μιλτιάδης Καρπέτας
«Το χειρότερο παιχνίδι της μοίρας: Να σου δώσει λίγες ικανότητες και μεγάλη φιλοδοξία»
Λύκ Βωβενάργκ (1715 -1747)
«Η φιλοδοξία μπορεί να έρπει όπως μπορεί και να πετάει ψηλά»
Έντμουντ Μπέρκ (1729 – 1797)
* * *
Διαχρονικής αξίας και πάντα επίκαιρες, οι παραπάνω επιγραμματικές ρήσεις του Βωβενάργκ και του Μπέρκ, διατυπωμένες τον 18ο αιώνα.
Φωτίζουν μια εγγενή ιδιότητα του εξελιγμένου ανθρώπου, στη θετική και την αρνητική διάστασή της. Και προσφέρονται για την ερμηνεία πολλών συμπεριφορών.
Η φιλοδοξία είναι το σημαντικότερο κίνητρο για τη δημιουργική δράση, πέρα από τα όρια των βιοτικών αναγκών. Η ανθρώπινη τάση για φήμη, διάκριση και αναγνώριση, αποτελεί θεμελιακό στοιχείο της προόδου και του πολιτισμού.
* * *
Οι ισχυρότερες φιλοδοξίες εκδηλώνονται στο πεδίο της πολιτικής. Όταν στηρίζονται σε επαρκείς ικανότητες, αποβαίνουν επωφελείς και δημιουργικές.
Φιλόδοξοι ηγέτες, που διαθέτουν τις πολυσύνθετες ικανότητες που απαιτεί η πολιτική, δίνουν πνοή και ώθηση στα έθνη και τις κοινωνίες, μετατρέποντας τη φιλοδοξία τους σε δημιουργικό έργο.
Αν, όμως, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ ικανοτήτων και φιλοδοξίας, η τελευταία μεταπίπτει σε άγονη ματαιοδοξία. Ακόμα χειρότερα: Όταν το στερημένο ικανοτήτων, αχαλίνωτο εγώ, επιμένει να διεκδικεί ρόλο και δικαίωση, εκφυλίζεται σε επιζήμια μωροφιλοδοξία.
* * *
Η πολιτική επικαιρότητα επιβεβαιώνει τα φαινόμενα. Τυπικό -αλλά όχι μοναδικό– παράδειγμα ο Αντώνης Σαμαράς. Πολιτεύτηκε μία ζωή με κυρίαρχο το εγώ του, δυσανάλογα υπερτροφικό σε σχέση με τις αρετές του.
Οι καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές συνέπειες πολλές. Ενδεικτικά:
– Φόρτωσε στη χώρα μια μακρόχρονη, άχαρη διαμάχη, με το τάχα πατριωτικό σόφισμα «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας». Το πλήρωσε και ο ίδιος, κοιτώντας για χρόνια το ταβάνι, κατά δική του δήλωση.
– Με την ανεπάρκεια και τους παιδαριώδεις χειρισμούς του στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014, άνοιξε τον δρόμο στον Τσίπρα, που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και το τρίτο μνημόνιο.
– Αντί να αποχωρήσει από την ηγεσία της ΝΔ μετά την εκλογική του ήττα, παραιτήθηκε στα ξεκούδουνα μετά το δημοψήφισμα – παρωδία και σε κρίσιμες στιγμές, παρέδωσε το κόμμα σε αδύναμα χέρια.
Σήμερα, επιμένει να διεκδικεί ρόλο για το αθεράπευτο εγώ του, αγγίζοντας τα όρια της υπονόμευσης.
Τη μια ποντάροντας στον Ερντογάν. Την άλλη συντασσόμενος –μόνος αυτός- με τους Βελόπουλο, Νάτσιο και Στίγκα. Την τρίτη καταγγέλοντας την αποχή από την ψηφοφορία στη Βουλή, ξεχνώντας ότι ο ίδιος απείχε στις 22-12-2015 από την ψηφοφορία για το σύμφωνο συμβίωσης.
Στα νιάτα του κατηγορούσε για «γηρασμένο θέατρο» ηγέτες άλλου διαμετρήματος από το δικό του. Τα τωρινά καμώματά του, δεν κάνουν ούτε για θέατρο σκιών.
Κακό παιχνίδι της μοίρας, που κάνει τη φιλοδοξία να έρπει, για να επιστρέψουμε στις παλιές σοφές ρήσεις.
