Όλα στο Κόκκινο

Εδώ και ένα χρόνο με αγωνία περιμένουμε τη μέρα που θα έχουμε αφήσει πίσω την Πανδημία, την απομόνωση, τον εγκλεισμό και θα πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Ανταυτού πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι όλη η Ελλάδα είναι στο κόκκινο και ακούσαμε και για κατακόκκινες περιοχές. Μας ζητάτε μία τελευταία μεγάλη προσπάθεια. Θεωρούμαστε μια τυχερή γενιά, γιατί δεν γεννηθήκαμε το 1900 και δεν ζήσαμε τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ισπανική γρίπη, την παγκόσμια οικονομική κρίση. Κατά πόσο τα γεγονότα του παρελθόντος μπορούν να παρηγορήσουν μια γενιά που ζει στο κόκκινο εδώ και πολλά χρόνια, ειδικά στη χώρα μας; Μια οικονομική κρίση που κράτησε 11 χρόνια, που άφησε πολλούς επιχειρηματίες σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο, (αφού τότε ήμασταν μόνοι με τις κακές επιλογές πολιτικών μας, οι οποίοι μετέτρεψαν το κρατικό χρέος σε ιδιωτικό) που τα δάνεια κοκκίνησαν, τα όνειρά έγιναν γκρίζα και ανύπαρκτα, που η ανεργία οδήγησε τα παιδιά μας στο εξωτερικό.
Οι περιοχές κοκκινίζουν, τα κρούσματα, οι εισαγωγές, οι διασωληνωμένοι και οι θάνατοι αυξάνονται, παρά τις ελπίδες για το αντίθετο λόγω εμβολιασμών. Δυστυχώς, από ότι φαίνεται ακόμα δεν είναι επαρκής ο αριθμός των εμβολιασμών για να προσφέρει την πολυπόθητη ελπίδα. Λαμβάνονται σκληρότερα μέτρα, όπως λαμβάνονταν σκληρότεροι φόροι την προηγούμενη δεκαετία, εξαθλιώνοντας τη μεσαία τάξη του τόπου. Αυστηρότερο lockdown, με έναν νέο γύρο φτώχειας να μας απειλεί, με την ελπίδα κάθε φορά ότι αυτό θα είναι το τελευταίο. Στο κόκκινο και τα νεύρα μας. Την πρώτη πενταετία της οικονομικής κρίσης, 2010-2014, είχε διαπιστωθεί μια δραματική αύξηση ψυχοφαρμάκων. Τραγική είναι η εικόνα και τώρα, αφού από το lockdown του Μαρτίου μέχρι και σήμερα, οι μετρήσεις στα λύματα δείχνουν ραγδαία αύξηση σε αλκοόλ, ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα στη χώρα μας, δυστυχώς η μόνη διέξοδος για πολλούς.
Κόκκινες γραμμές σπάνε μαζί με την σιωπή πολλών, οι οποίοι από φόβο και ντροπή ή λόγω της έλλειψης επαρκούς νομοθετικού πλαισίου που θα προστάτευε αυτούς τους ανθρώπους και την ψυχή τους, σώπαιναν. Τώρα μιλούν, για τον εφιάλτη σεξουαλικών παρενοχλήσεων, βιασμών και φτάνουμε στην υπόθεση γνωστού σκηνοθέτη που η κατάσταση αρχίζει να διαβαίνει στα πολιτικά μονοπάτια, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να παραιτείται από «ψυχολογική πίεση», σύμφωνα με πληροφορίες, δύο μόλις μήνες μετά τον διορισμό του.
Στο κόκκινο και η υπόθεση Κουφοντίνα, θέμα πολιτικής πόλωσης εν μέσω πανδημίας. Με μεγάλο αριθμό παρευρισκομένων στην πορεία υπέρ ενός δολοφόνου, που θίγεται σύμφωνα με τη δικηγόρο του όταν αποκαλείται έτσι, δηλώνοντας ότι είναι υβριστική προσφώνηση. Με τον κίνδυνο η κυβέρνηση να τον αφήσει να πεθάνει, αλλάζοντας για λίγο το θέμα συζήτησης, με μεγαλύτερο όμως κίνδυνο να εμφανιστεί νέα γενιά τρομοκρατίας και να επανέλθει το σκηνικό του 2008 ακόμα χειρότερο. Τα τυφλά χτυπήματα ίσως είναι η αρχή και ναι η δημοκρατία δεν απειλείται, δεν εκβιάζεται και ο Κουφοντίνας πρέπει να πληρώσει για τις αθώες ζωές που στέρησε. Καμία κυβερνητική σκοπιμότητα ας μη επιτρέψει την ηρωοποίησή του.
*Μαριάνθη Δ. Καφετζή – Ραυτοπούλου
Οικονομολόγος, ΜΒΑ
Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Πολιτευτής ΝΔ,
Βόρειο Τομέα Β1 Αθηνών